5 oktober 2024
Met de laatste mooie nazomerglans breekt de eerste zaterdag van oktober aan. De zon voorspelt veel goeds voor de lopers. De koffie staat klaar en de vrijwilligers hebben er zin in. Net na 10 uur komen de eerste lopers het dorpshuis in om zich te melden en om te kleden. Vaak wordt er ingetekend voor de 8,3 km. Maar de 14,7 en de 21,1 zijn ook dit keer bezet. Rond half 11 komen de deelnemers om zich warm te lopen in de straten van Kubaard. De blikken zijn scherp en ze hebben gezonde wedstrijdspanning in hun lijf.
Voor de tijd is er bij de startopstelling meestal al sprake van een schifting. De lopers weten vaak zelf wel waar ze het beste kunnen staan. Het is toch weer een mooie schare van 56 volwassen deelnemers die door de straat gaan snellen. Om het groepje in de juiste baan te leiden fiets ik dit keer voorop, en sta ik bij het keerpunt. Dan valt me op dat er een groot verschil is in hoe het wordt beleefd. Sommigen zeggen dankjewel en reageren als je ‘succes’ roept. Een ander is weer volledig in zijn eigen wereld. Toch zie ik de gelijkenis, iedereen hier doet een prestatie van formaat.
Zo is het ook voor de kidzzrun. Ook hier gaan er een paar kleine snelheidsduivels rond het keerpunt om weer over de Grits naar de finish in Kubaard te snellen. Weer andere kinderen zie je kletsend bij me langskomen. Wel heeft iedereen er veel plezier in en worden ze goed door hun ouders en omstanders aangemoedigd.
Daarna is het moment dat sommige snelle wedstrijdlopers hun eerste ronde en 8 kilometer doorkomst of finish hebben. De schrijvers en omroeper hebben het druk met het noteren en opschrijven van de finishtijden. De sponzen voor verkoeling en drinkbekers staan nu ook weer klaar. Het is mooi om te zien hoe goed de lopers hier worden opgevangen. Eigenlijk komen ze allemaal kapot aan en dat vind ik mooi om te zien.
Je komt hier toch om jezelf even te meten en dat is voor bijna iedereen gelukt. Voor mij als hardloper kriebelt het wel, maar toch ben ik blij dat er 56 volwassenen en 12 kinderen hier hebben gerend. Na de tijd pak ik het rondje nog wel mee besluit ik dan. Eerst iedereen bedanken voor de fijne dag en zorgen dat alles is opgeruimd. Er zijn foto’s door Henk Bootsma en Meinte Hornstra Moedt gemaakt en het dorp heeft zich weer van zijn mooie kant laten zien.
Net voor etenstijd pak ik uiteindelijk inderdaad nog even de wedstrijdhardloopschoenen uit de kast en vlieg ik met meer intensiteit dan anders over de zo vertrouwde wegen, dit is voor mij ook meer dan een kleine tempoduur, dit is de Hurdrindei, tot volgend jaar allemaal.
Piter Kool
