Hurdrindei Kûbaard
Op de eerste zaterdag van oktober is het al zo’n 3 decennia lang Kûbaarder Hurdrindei, een sportief hardloopevenement voor jong en oud.
De Hurdrindei is een wijd verbreid begrip geworden in het Friese hardloop- en trimcircuit. Ook van buiten Friesland wordt de 1e zaterdag van oktober ieder jaar weer goed bezocht. De loop, welke onder ander voert over de oeroude Slachtedijk (de oude Middelzeedijk van rond 1100 na Chr.), is in 1987 ontstaan door enkele enthousiaste Kûbaarder hardlopers die de jaarlijkse Elfsteden trimloopestafette mee liepen. Op echt Kûbaarder wijze -een goede organisatie en eigen ideeën- werd een trimloop opgezet die jaarlijks door 120 á 140 atleten en atleetjes wordt bezocht. Ook voor minder validen is er in Kûbaard altijd plaats. In het verleden kwamen wheelers vaak in groepjes van 2 of 6 aan de start. Er komen regelmatig Friese lange-afstandlopers langs om zich in Kûbaard voor te bereiden op bekende hele en halve marathons.
Wat biedt deze prachtige loop:
De Hurdrindei biedt een ronde van ongeveer 7 km waarbij de deelnemer kan kiezen tussen 1, 2 of 3 rondjes rond Kûbaard en zijn prachtige Slachtedyk. De loop voor de kinderen van de basisschool is gesplitst in 2 afstanden: 1 km voor de leeftijdscategorie 5 t/m 8 jaar en 2 km voor 9 t/m 11 jaar. Iedere loper doet hier mee om een sportieve overwinning op zichzelf en de (weers)elementen te leveren. In het dorp wordt u aangemoedigd en na de tijd is er bakje verse bouillon. Dit geeft de loper de tijd om bij te komen en even gezellig na te praten.
De loopafstanden zijn 8,3 – 14,7 en 21,1 km. De loop heeft schitterend weer maar ook robuuste stormen meegemaakt. Maar was altijd onderhoudend en met een heel divers deelnemersveld van alle niveaus. We nodigen u daarom van harte uit om te komen supporten of zelf mee te doen om ook nu weer Kûbaard van zijn beste kant te laten zien! Kûbaard heeft gemoedelijkheid en sportiviteit hoog in het vaandel dus komt allen op zaterdag 7 oktober 11 uur!
De deelnemerservaring, de blik van de loper:
Het waaide behoorlijk, en ik stelde me voor hoe het zou zijn om door de dikke wind te lopen. Ik voelde hoe mijn benen waren zoals ik daar stond. Ze waren een beetje zwaar maar prikten ook een beetje van spierspanning. ‘Ik ben in vorm’, dacht ik. En zo begon ik naar de start te ijsberen. De wal stond al vol met auto’s en ik hoorde de speaker al mensen verwelkomen die aan het inlopen waren. Ik kreeg hier en daar een succeswens en liep naar een garage bij de start voor mijn nummer.
Bij de start zag ik veel bekende dorpsgezichten, en nadat ik mijn inlooprondje had gedaan kon het beginnen. De toeter klonk en weg waren we. Eerst naar de boerderij en daar omkeren om vervolgens het dorp door te gaan. Dan volgde het eerste rondje. Ik kwam al snel met een klein groepje voorop te zitten waarbij ik me soms slim schuin achter iemand kon positioneren om minder wind te vangen. Op mijn horloge zag ik hoe hard we gingen. Het feit dat ik voor de ‘Swarte Beien’ nog niet gekeken had stemde me hoopvol. Meestal ging ik meer naar mijn horloge kijken als ik vermoeid was.
Bij de afslag van de Slachtedyk naar de Littenserbuorren is er nog wat drinken en een bananenschijf. Dit is lekker en soms erg welkom. Vanaf daar hadden ik en mijn metgezellen voor de wind. Deze blies ons hard vooruit, en ik merkte dat ik steeds bij het aanzetten iets voor de andere lopers uit liep. ‘Dit voordeel moest ik benutten’ dacht ik. Kûbaard doemde weer voor ons op en we hoorden de speaker ons al binnenhalen. Zo liepen we het dorp in en gingen we als eersten langs start/finish. Voor mij zat de loop er op, sommige anderen liepen er nog 1 of 2 achteraan.
Iedere loper probeert zo zijn vaste tempo te vinden en markeringen te zoeken om van daaruit weer door te gaan. Ik liep destijds 1 van mijn betere tijden in Kûbaard. En zo koester ik de plek en het loopje waarin je door het aantal rondes goed een inschatting kunt maken van je eigen vermogen. Ook het gevecht tegen de wind is na de tijd mooi.
Piter Kool, oud-Kûbaarder, bestuurslid en fan van de Hurdrindei.